Մեհմեդ Աքիֆ Էրսոյի Չանաքքալե բանաստեղծությունը .. «Ես բազմիցս եմ լսել այն, բարի գալուստ ձեզ համար»

ՉԱՆԱԿՔԱԼԵԻ ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐԻՆ

Ի՞նչ է այս նեղուցի պատերազմը: Դուք ունե՞ք կողակից այդ աշխարհում:
Ամենախիտ բանակներից չորս-հինգը բեռնվում են
Դեպի Մարմարա՝ բլրի վրայով ճանապարհ գտնելու համար
Մի փոքրիկ երկիր, որը շրջապատված է բազմաթիվ նավատորմերով:
Ինչ անամոթ վախ, որ հորիզոնները փակ են
Nerde- gösterdiği vahşetle “bu bir Avrupalı!”
Ստիպում է ասել՝ գիշատիչ, զգացմունքային բորենիների կլաստեր
Եթե ​​կա, այն եկել է բաց խուց կամ վանդակ։
Հին աշխարհ, Նոր աշխարհ, բոլոր մարդիկ
Ավազի պես եռում է, Արդյո՞ք Ապոկալիպսիսն է, իսկական Ապոկալիպսիսը:

-

Քո առջև կանգնած են աշխարհի յոթ կլիման,
Դուք նայում եք Ավստրալիային Ավստրալիայի հետ:
Դեմքերը տարբեր են, լեզուներ, մաշկը՝ գունավոր,
Մի պարզ դեպք կա. Դաժանությունները հավասար են.
Ոմանք հինդու են, ոմանք մարդակեր են, ոմանք՝ չգիտեմ ինչ դժոխք:
Գիտեք, այս խայտառակ ներխուժումը նույնպես բռնակալություն է։
Օ՜, չկա՞ այդ քսաներորդ դարը, այդ ազնիվ արարածը։
Անկախ նրանից, թե որքան ֆավորիտ ունի, նա իսկապես թշվառ է:
Նա փսխեց՝ ամիսներ շարունակ Մեհմեդչիքի առաջ կանգնելով,
Նա անամոթաբար մարիխուանան թափել է փորը.

-

Եթե ​​նույնիսկ դիմակը չպատռվեր, միեւնույն է, այդ դեմքը մեզ ցավ կպատճառեր։
Քաղաքակրթություն կոչվող նենգ իրականությունն անամոթ է։
Հետո կործանման պատճառը անիծյալի մեջ
Նրանք այնքան մեծ են, որ նրանցից յուրաքանչյուրը ոչնչացնում է մի կտոր ունեցվածք։
Դրսից եկած դրդապատճառները պատառոտում են հորիզոնը,
Երկրաշարժերը ցնցում են միտքը Բերիից,
Ռումբի կայծակն իջավ նրա ուղեղից և ամեն խրամատ,
Այդ առյուծդ մարում է կրծքիդ։
Հազարավոր կոյուղիներ՝ դժոխքի պես հողի տակ,
Հարյուրավոր տղամարդիկ այրվել են յուրաքանչյուր արտանետվող կեղտաջրերից:

-

Երկինքն իջեցնում է մահը, երկիրը ժայթքում է մահով,
Ինչ սարսափելի ձնաբուք է, մարդկային բեկորները քշվում են:
Գլուխ, աչք, միջքաղաք, ոտք, ձեռք, ծնոտ, մատ, ձեռք, ոտք
Այն առատորեն թափվում է լեռնաշղթաների ու ձորերի վրա։
Զրահ հագած այդ վախկոտ ձեռքերը ցրվում են,
Կայծակի հեղեղներ, կրակի հեղեղներ։
Կրակը տալիս է բաց կրծքերին,
Անթիվ ինքնաթիռներ, որոնք ճանապարհորդում են երամներով:
Փամփուշտներ, որոնք ավելի հաճախ են անձրևում թնդանոթի գնդակներից, քան թնդանոթներից
Դիտեք, թե ինչպես է հերոս բանակը ծիծաղում այս սպառնալիքի վրա.

-

Նա չի ուզում պողպատե կրկնություններ, ոչ էլ զսպող թշնամի,
Հնարավո՞ր է ձեր կրծքից խլել հավատի շերտերը։
Ո՞ր ուժն է կործանելու նրան, անիծյալ։
Քանի որ դա աստվածային հաստատությունն է, տեքստը ամրացումն է:
Ամրացված դիրքերը գրավված են,
Արհեստական ​​մարդկությունը չի կարող կասեցնել մարդու վճռականությունը:
Այս կրծքերը Հուդայի հավերժական սահմանն են
Ասեց՝ իմ սուն-ի բեդին է, մի տրորիր։
Ասիմի սերունդն էի ասում։ Ճշմարտության սերունդներ,
Դե, նա իր պատիվը չի ոտնահարել, չի խախտի։

-

Նահատակվածի մարմինը, նայիր սարերին, քարերին,
Եթե ​​այդ խոնարհումը չլիներ, աշխարհը չէր խոնարհվի։
Նրա վրա կրակել են և պառկել մաքուր ճակատին,
Ո՜վ Տէր, ի՜նչ արևներ մայր են մտնում կիսալուսնի համար։
Ա՜խ, էս հողի համար գետին է ընկել, զինվոր։
Եթե ​​նախնիները երկնքից իջնեին ու համբուրեին այդ մաքուր ճակատը, արժեր։
Որքան մեծ ես դու, որ քո արյունը փրկում է Թավհիդին,
Բեդրի առյուծները միայն այս փառավոր էին։
Ո՞վ պիտի փորի մի գերեզման, որը քեզ համար շատ նեղ չի լինի։
“Gömelim gel seni tarihe!” desem, sığmazsın.
Այդ գիրքը բավարար չէ այն ամբողջ գրականության համար, որը դուք շռայլել եք դրա վրա,
Միայն հավերժությունը կարող է բավարարել քեզ:

-

Եթե ​​ես Քաաբան կանգնեցնեմ ձեր գլխին, ասելով «սա քար է»,
Եթե ​​նույնիսկ լսեմ իմ հոգու հայտնությունը, կարող եմ այն ​​փոխանցել:
Հետո, եթե ես վերցնեմ երկինքը, Ռիդայի պատվով,
Եթե ​​ես քեզ տանեմ քո արյունահոսող սարկոֆագը՝ իր բոլոր պարգևներով,
Նոյնիսկ եթէ սրբավայր հասնիմ իր էբրի-ի նիսան բաց, առաստաղը
Եթե ​​այնտեղից յոթ լամպերով անցնեմ Սյուրեյյայի մոտ։
Դուք արյան մեջ եք այս ջահի տակ
Եթե ​​ես քեզ մոտ բերեմ լուսնի լույսը, երբ դու գիշերը պառկած ես
Եթե ​​ես քեզ ստիպեմ սպասել մինչև հարությունը Տյուրբեդարինի նման
Եթե ​​ես լուսավորեմ քո ջահը օրվա լուսաբացին,
Եթե ​​ես թափահարում եմ քողածածկ մավրիտանական երեկոները ձեր շահի համար
Չեմ կարող ասել, որ կարող էի նորից ինչ-որ բան անել քո հիշողության մեջ։

-

Դու ես, որ կործանեցիր վերջին արդար ժողովրդի վիճակը,
քո երգի ամենասիրելի սուլթանը՝ Սալադին
Դու Քըլըչ Արսլանի նման հանդիպում անցկացրիր, երկրպագու
Դուք, որ շրջապատում եք իսլամը և խեղդում այն, հիասթափված եք
Դու կոտրեցիր ու փշրեցիր կրծքիդ վրայի երկաթե շրջանակը
Դու, ում անունը քո հոգու հետ է ճամփորդում
Որթատունկի մեջ թաղվես, կհեղեղես, ավա՜ղ։
Այս հորիզոնները ձեզ չեն գա, այս ջիհադը ձեզ չի տանի:
Ո՛վ նահատակի որդի, ինձնից նահատակ մի՛ խնդրիր։
Sana avucunu açmış duruyor PEYGAMBER…

-

սպառնալիք՝ կուտակում
sun-i beser՝ պատրաստված մարդու կողմից
հորդել.լցնել դեպի վարարել
iclal՝ ուժ և ուժ